سخنرانی منتقدانه دکتر ابوذر شهپری از وضعیت اقتصاد کشور
اعوذو بالله سمیع العلیم من الشیطان لعین الرجیم _ بسم الله الرحمن الرحیم _ قال الله تعالی فی محکم کتابه:
«إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ» رعد 11- خداوند سر نوشت هیچ قومی را تغییر نمی دهد ، مگر آنکه آنان خود سر نوشت خویش را تغییر دهند.
اساتید محترم، مدیران ارجمند، مسئولان عالی رتبه، نخبگان عزیز اقتصادی، اصحاب رسانه و میهمان گرانقدر، سلام ، بنده دکتر ابوذر شهپری هستم، رئیس انجمن مراکز دانش بنیان و نخبگان کشور – تشکر می کنم از جناب آقای پناهی پور و سرکار خانم علیشاهی مشاور محترم رئیس جمهور که فرصتی را ایجاد کردند، که بنده در کنگره مدیران جهادی در عرصه دیپلماسی اقتصادی کشور در دوره پسا جنگ در خدمت شما عزیزان باشم .
اسم جنگ در موضوع کنگره گنجانده شده است، اجازه می خواهم قبل از شروع عرایضم با افتخار اعلام کنم، در تجاوز رژیم صهیونیستی به خاک عزیز کشورمان، باز هم مثل همیشه ایرانی به دنیا ثابت کرد و نشان داد: مردم کشور با هر تفکر و گرایش فکری و سیاسی، و هر نوع اعتقادات مذهبی در هر شغل وصنفی، زن و مرد، پیر و جوان، با حجاب و کم حجاب، پشت این نظام و خاک کشورشان ایستادند، و با تدبیر و اقتدار رهبری و قدرت نظامی و موشکی نیروهای مسلح کشور، بحران پیش رو و تجاوز دشمن را خنثی کردند .
زمانی که دشمن دانشمندان و نخبگان کشور را مورد هدف قرار می دهند، چیزی جز ترس از پیشرفت کشور ندارند. جا دارد در این کنگره یادی کنیم از دانشمندان و نخبگان شهید ، همچون شهید دکتر فریدون عباسی و شهید دکتر محمد مهدی طهرانچی و شهید دکتر مینوچهر، که افتخار این رو داشتیم ، در انجمن مراکز دانش بنیان و نخبگان کشور ، عضو شورای راهبردی ما بودند، و در جنگ و تجاوز دشمن مورد هدف قرار گرفتند، من از همه ی عزیزان حاضر در این کنگره می خواهم، به افتخار شجاعت ، همت و صلابت شهدای جنگ 12 روزه در تجاوز رژیم صهیونیستی به خاک عزیز کشورمان، و همچنین به رسم ادب و تقدیر از نیروهای مسلح کشورمان و پایداری این خاک عزیز از صندلی های خود بلند شوید و قیام کنید به مدت 10 ثانیه به افتخار آنها دست بزنیم و اونها را مورد تقدیر قرار دهیم .
«ایستاده ایم به پای وطن ، پر قدرت و با صلابت »
احسنت ، احسنت ، احسنت
ما در این کنگره گرد هم آمدیم تا از مدیران جهادی تجلیل کنیم ، کسانی که در میدان اقتصاد و دیپلماسی، با کمترین امکانات و بیشترین تعهد، چراغ امید را در سال های دشوار روشن نگاه داشتند.
اما حقیقت آن است که بزرگداشت واقعی زمانی معنا می یابد که در کنار تقدیر، به نقد صادقانه وضعیت امروز و ترسیم راه از آینده بپردازیم .
مدیران جهادی در زمان پسا جنگ با ترکیب دانش اقتصادی و شجاعت دیپلماتیک، میتوانند مسیرهای تازه ای برای صادرات باز کنند، شرکت های دانش بنیان و بخش خصوصی را وارد میدان سازند، و پایه های اقتصاد مقاومتی را بنا نهند.
اما پرسش امروز این است چرا با وجود این همه تجربه ارزشمند، اقتصاد کشور هنوز با بحران های جدی دست به گریبان است؟
دوستان عزیز واقعیت این است که اقتصاد امروز ایران ، با مشکلات بزرگی رو به روست ، معیشت مردم زیر فشار تورم روز افزون به شدت آسیب دیده است. سفره خانواده ها کوچکتر از هر زمان دیگر شده است، مردم از صاحب خانه بودن به مستاجری ، از مستاجری به کانکس خوابی ، از کانکس خوابی به پشت بام خوابی ، از پشت بام خوابی به اتوبوس خوابی ، از اتوبوس خوابی به گور خوابی رسیده اند.
بیکاری جوانان به یکی از تلخ ترین معضلات اجتماعی بدل شده است، جوانانی که سال ها تحصیل کرده اند، اما کاری برای آنان فراهم نیست.
مهاجرت نخبگان، که نتیجه مستقیم این بیکاری و نا امیدی است، زخم عمیقی بر پیکره توسعه کشور گذاشته است. البته جای تشکر دارد از ریاست محترم جمهور ، که در این دولت از جوانان نخبه ی زیادی در بدنه دولت استفاده کرده اند، هرچند که انتظار میرود پست های مدیریتی کلان کشور را به دست جوانان نخبه سپرد.
سیاست های اقتصادی دولت علی رغم وعده های پرشمار ، اغلب مقطعی، واکنشی، و فاقد راهبرد جامع، بوده است.
مسئولین محترم کشور باید بپذیرند که شعار (جهش تولید) و (اشتغال آفرینی) بدون تصمیم های سخت ، اصلاح ساختارها و اعتماد به مردم محقق نخواهد شد.
راه حل برون رفت، بازگشت به مدیریت کارآمد و جهادی است.
مدیران باید از بوروکراسی های فرساینده عبور کنند و تصمیمات شجاعانه بگیرند و مبتکرانه عمل نمایند.
کارآفرینان باید مورد حمایت قرار گیرند و موانع تولید و صادرات از پیش پای آنان برداشته شود، موانع اخذ مجوزات از سر راه برداشته شود ، چوب هایی که لای چرخ تولیدکنندگان و صادرکنندگان است باید شکسته شود.
دیپلماسی اقتصادی باید پویا و هدفمند باشد، استفاده از شبکه های بین المللی اقتصادی تنها در حرف کافی نیست باید به برنامه ای عملی تبدیل شود.
از تجربه های گذشته باید درست گرفت.
موفقیت ها نشان می دهد که حتی در سخت ترین شرایط هم می توان به رشد رسید ، و هنر یک مدیر ، موفقیت در شرایط بحرانی و تبدیل بحران ها به فرصت هاست ، پس از بحران ها فرصت بسازید برای پیشرفت.
شکست ها نیز یادآورند که سیاست های غلط می تواند منابع کشور را هدر دهد و سفره ی مردم را تنگ تر کند.
اما راهکار چیست ؟؟؟ انتقاد زمانی کارساز است که منصفانه، واقع بینانه و همراه با راهکار باشد:
راهکار های پیشنهادی این است :
-تدوین نقشه جامع دیپلماسی اقتصادی با هماهنگی همه دستگاه ها و اخذ نظرات و راهکارهای مدیران اقتصادی در بخش خصوصی
-حمایت واقعی از تولید کنندگان، نه فقط درشعار، بلکه در عمل
-تمرکز بر تولید ملی و بومی سازی فناوری در صنایع مختلف
-ارائه خدمات واقعی به مردم ، در قبال اخذ مالیات ها
-بازنشسته کردن مدیران بالای 30 الی 40 الی 50 الی 60 الی 70 سال سابقه کاری و در صورت لزوم استفاده از آنها به عنوان مشاور ، نه به عنوان مدیر
-در کنار آن اعتماد به جوانان و نخبگان و استفاده از ظرفیت های علمی آنان در مدیریت کلان کشور
-شفافیت اقتصادی و مبارزه جدی با فساد
-برقرای ارتباط بین صنعت ، دولت و دانشگاه
-ترویج فرهنگ مشتری مداری برای رقابت پذیری در بازار های جهانی ، راهکارهایی است برای عبور از بحران های اقتصادی در دوران پسا جنگ
خواهران و برادران عزیز :
امروز در این کنگره گرد هم آمده ایم تا بگوییم
تجلیل از مدیران جهادی یعنی یادآوری اینکه با ایمان، دانش و ابتکار میتوان آینده ایی روشن ساخت.
نقد وضعیت اقتصادی کشور یعنی فریاد برای نجات معیشت مردم و اشتغال جوانان
و خطاب ما و جامعه نخبگان و مدیران اقتصادی در بخش خصوصی به مسئولین این است که : مردم بیش از وعده نیازمند اقدامند ، و جای بازگو کردن مشکلات در سخنرانی ها و مصاحبه های خود، به فکر حل آن باشید.
سخن خود را با شعری از سعدی به پایان میرسانم ، شعری که هم امید میدهد و هم رسالت ما را یادآوری میکند.
به زخم‌خورده حکایت کنم ز دست جراحت
که تندرست، ملامت کند چو من بخروشم
مرا مگوی که سعدی طریقِ عشق رها کن
سخن چه فایده گفتن چو پند ، می‌نَنیوشم؟
به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
وگر مراد نیابم ، به قدر وسع بکوشم
باشد که این کنگره سرآغازی باشد برای تصمیم های بزرگ، اصلاحات جدی، و فردایی روشن برای ملت ایران
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته